زبانی ناتوان را به پرسش و خواهش تو گماشته ام که خسته خاکی ترین التماس ها ؛ که آزرده سست ترین بافته ها ، که عفونت زده دروغ ترین بدگویی هاست ...
ای ریشه دارترن درخت مهر
خنکای سایه سارهای نگاهت را از جان کویری و تشنه ام دریغ مکن
ای زود جوش ترین چشمه لطف و صفا
اندوه مرا از زلال بی دریغ لبخندت محروم مساز
ای نزدیک ترین آسمان آشنایی
بال های خسته مرا در سخاوت بی پایان خود رها کن...

التماس دعا...یا علی...