خداوندا مرا وسیله صلح خویش قرار ده، آن جا که کمین است بادا که عشق آورم، آن جا که تقصیر است بادا که بخشایش آورم، آن جا که تفرقه است بادا که یگانگی آورم، آن جا که خطاست بادا که که راستی آورم، آن جا که شک است بادا که ایمان آورم، آن جا که نومیدی است بادا که امید آورم، آن جا که ظلمات است بادا که نور آورم، آن جا که غمناکی است بادا که شادمانی آورم...

خداوندا! بادا که بیشتر در پی تسلی دادن باشم تا تسلی یافتن، در پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن، در پی دوست باشم تا دوست داشته شدن، چرا که با بخشیدن است که میگیرم، با فراموشی خویشتن است که خویشتن را باز می یابم، با بخشودن است که بخشایش به کف می آورم، با مردن است که به زندگی برانگیخته می شودم...

پ.ن : سلام....جاتون خالی نیمه شعبان رفتم پیش ولی نعمتمون امام رضا(ع)....انقدر یهویی کارام جور شد که الانم باور نمیکنم چند روز پیش آقا بودم!
اینم عکسها :

یه واقعه دردناک برای یکی از دوستای مهربونم(نورا) رخ داده! درست بعد از اومدن من از مشهد.... دعا کنید براش بتونه یه کمی صبر زینبی داشته باشه و نبود مادرشو تحمل کنه... نورا جان، آبجی عزیزم تک تک لحظه ها به یادتم... حتی یک لحظه فکرت از یادم نمیره... همش نگرانتم....کاش همون طوری بشه که گفتی و مسافت بینمون کم بشه...

ازتون میخوام یه فاتحه برای شادی روح مادر این عزیز که مادر شهید هم هستن قرائت کنید...

التماس دعا....یا علی...