ای گشته از نام تو زیبا ، معراج خونین شهادت
پر میکشم تا  بی کران ها ، تا پشت پرچین شهادت

ای باور ناپیدا در زلال دعاهایم...
تو روح کمیلی ، تو روح ندبه ای و تو روح جوشن کبیری بر تن نورانی شب های قدر...
مگر میشود از الف «افتتاح» تا سین «سحر» دل به آرامش دعا بسپارم اما به یاد تو نباشم ؟!
مگر میشود به آسمان «یس و طه» چشم بدوزم ولی دل به تماشای گلدسته های کربلای تو نسپارم؟!
به خدا قسم که خون خدایی ، ای کشته اشکها ! ای حسین(ع) ! در این ماه محرم با تو نجوا میکنم و برای تو عاشقانه اشک می ریزم...

یا قدیم الاحسان بحق الحسین(ع).... آزمون عشق را ، استادی همچون حسین(ع) عطا کن و ما را جرعه نوش شریعه کربلا کن که ما عاشق حسینیم...

پ.ن : سلاااااااام...عزاداریاتون مقبول حق...
 بازم نجوا شروع شد! البته این پست ، اول به دعوت ارباب و مولامون امام حسین(ع) و بعد یکی از وبلاگ نویسان محترم، آقای کربلایی محمد علی ، صاحب وبلاگ ایران اسلام  زده شده... از ایشون تشکر میکنم که باعث شدن با آقا یه کمی نجوا و کمی کمتر عقده دل وا کنم!
از دوستایی هم که این مدت منو از یاد نبرده بودن و دلشون نجوا میخواست! تشکر ویژه میکنم...
التماس دعای زیادددددددددد...یا علی...