اگه يه روز آقامون بياد و ما نباشيم؟
اگه جزو اون دسته اي هم که دوباره زنده ميشن و به کمک آقاشون ميرن نباشيم؟
اگه لياقت نداشته باشيم حتي يه لحظه از حضور آقا رو درک نکنيم؟(هرچند الان هم حضور دارن ولي خب امثال من عقلمون به چشممونه ديگه. فقط نور و گرماي حضورشو نميخايم. ميخايم خود آفتابم ببينيم.)
اونوقت چي ميشه؟ اسم امثال منو چي ميشه گذاشت؟
کاشکي ميتونستم دوباره مثل اون شب گريه کنم.
چقدر اين روزا حالت خوبه! حال خوب منم خوبتر! ميکني با اين نوشته هات!
