يه بچه كوچيك كه ميخاد تازه راه رفتنو ياد بگيره هزاربار ميخوره زمين تا بالاخره بتونه درست راه بره. راه رفتن ما آدم بزرگام همينطوريه. مهم اينه كه وقتي خورديم زمين نشينيم و زار بزنيم، بلكه با تواني بيشتر از قبل درست مثل همون بچه بلند شيم و به راهمون ادامه بديم.
(درباره جوابي كه به كامنت قبلي دادي: مگه قراره بلند نشي؟)
