گاهي زير نور خورشيد بودن كافيه ... ولي گاهي بايد در تابش خورشيد سوخت ....

سلام...منم بهش تسليت ميگم...تو وبلاگش كه نتونستم نظر بذارم اينجا اين غم رو بهش تسليت ميگم...ايشالله غم آخرت باشه...

آفرين بالاخره يه متن قشنگ نوشتي

خورشيد...پروانه...سوزش...همش قشنگه...

موفق باشي...يا علي مدد

اي بابا ...! عجب آدماي زبون نفهمي پيدا ميشن ... خوب اگه تو رو ميسوزونه ، چرا دوباره ميري سمتش ؟! چي ؟؟‏ عاشقشي ؟! تو غلط كردي تو اين سن ، عاشق شدي !!! مگه بچه بازيه ؟! تو هنوز فرق قاشق رو با عاشق نمي دوني بچه ، اونوقت ... چي ؟؟؟ استغفرالله !!! چشمم روشن ! من تا چهل سالگي ، روم نمي شد به ننه بابام بگم زن ميخوام ! اونوقت تو ....! (شرمنده ، يه لحظه حس كردم سنم سي چهل سال بالاتره و در مقام پدر فرشته خانوم (!) قرار دارم ... اين نصف شبي ، حسابي قاط زدم و دارم حلزيون ميگم !!!!!

سلام....خوبي خانومي.؟؟؟نمي دونم چي شد كه سر از اينجا در آوردم..اما انگار يكي من اينجا آورد نه خودم.....اونم مطمئنن دلم بوده....چون خيلي دلم برات تنگ شده......ممنون از اينكه برا ارزش قائل شدي و تو وب لاگت بهم تسليت گفتي......خيلي ممنونم.......مواظب خودت باش.......برا منو مامان جانم هم خيلي دعا كن.........خيلي داغونم..........ياعلي./.

ممنونم عزيزم كه به وبلاگ من اومدي.......و ممنونم كه لطف داشتيدشعر زيبائي بود.منهم به دوستتون تسليت ميگم و با اجازه فعلا سييييييييييييييييييييي يوووووووووووووووووووو