 |
 |
|
|
ساقی رضوان ( یکشنبه 89/10/12 :: ساعت 7:14 عصر)
الهی... بنده هایت چه راحت دل می شکنند چه راحت آدم را از بندگی ساقط می کنند چه راحت تمام عشق ِ آدم را بی بندگی می دانند چه راحت دل ِ یک بنده ات (که بنده نیست) را با واژه هایی هر چند کم اما عمیق، جریحه دار می کنند و خود ... خدایا! سزاوار بود؟ مگر غیر از این بود که وقت ِ تنهایی... ؟ مگر غیر از این بود که می خواستم... ؟ مگر غیر از این بود که ... ؟ متاسفم برای خودم که انقدر راحت ... با همه ی اینها خوشحالم که عقده های دلم را در مجلس ارباب تخلیه کردم... الحمدلله که امیدی چون تو دارم معبودم... تا تو هستی چه باک که دیگرانی که خود را عبدت می دانند...
پ.ن: فقط محض همینجوری نوشتم! خیلی سعی نکنید بفهمیدش! پ.ن: تصمیمات زیادی توی فکرم بود! فقط یکیش رو عملی کردم! بقیه ش رو هم دارم تجزیه تحلیل میکنم! خدا رحم کنه!! پ.ن: حیف که چه زود گذشت محرم...
|
||
|
|
|
|
ساقی رضوان
قلبم درون سینه نجــوای شبــانه می کند* دل تنگی و اندوه اشکم را روانه می کند* یک قطره اشک از لب پلکم گریز می زند* آخر دلم دائم تو را بهانه می کند »نجواهای گذشته« نجوا با معبود نجوا با امیر المؤمنین نجوا با یاس علوی نجوا با ارباب نجوا با عقیله بنی هاشم نجوا با قمر بنی هاشم نجوا با ضامن آهو نجوا با کریمه اهل بیت نجوا با صاحب عصر نجوا با شهدا نجوا با او سفرنامه حج عمره دانشجویی دیگر نجواها نجوای جهادی نا نجوا ! کل نجواها »نوای شبانه« |
||
