امام صادق (ع) :

سرور من ! غیبت تو خواب را از دیدگانم ربوده ، خاطرم را پریشان ساخته ، آرامش دلم را سلب کرده . سرور من ! غیبت تو ، مصیبتی جانکاه بر تمام هستی ام فرو ریخته که هرگز تسلی نمی یابم ، از دست دادن یاران ، یکی بعد از دیگری اجتماعات را در هم میریزد ، بلاها و سختی ها ، رنجها و اندوهها ، آن چنان بر دلم سنگینی میکند که دیگر اشک دیده و فریادهای سینه ام را احساس نمی کنم ، که هر چه بر اشک دیده و فریاد سینه ام مینگرم ، مصیبت شدیدتر و جانکاهتری در نظرم مجسم می شود که از مصایب قبلی دشوارتر و شکننده تر است...

پ.ن : وقتی آقا این طور با امام زمانش نجوا میکنه ، اون وقت من باید چطور نجوا کنم؟!

وای بر من....که هر روز بیشتر از روز قبل دارم دل آقام رو خون میکنم... برام خیلی دعا کنید...

بدجوری روحم داغونه...بدجور...بیشتر از همیشه...بازم خدا داره امتحانم میکنه...

دعا کنید بتونم سر بلند بیرون بیام... البته تا حالاش که فقط .............. حلال کنید ... یا علی (ع)