سلام. شنيدم که در روز و بيداري، هرچه از تعلقات دنيوي بيشتر به دور باشي، شب و در هنگام خواب، روح راحت تر از بدن جدا مي شه و به عالم روحاني سفر مي کنه. و برعکس، هرچه در بيداري بيشتر درگير مشغله هاي دنيوي باشي، در خواب هم روح به سختي مي تونه به سير در آفاق بپردازه. (براي همينه که خيلي ها خواب نمي بينند و يا اگر هم ببينند خواب هاي آشفته مي بيينند)

خوش به حالت که در بيداري، فکر و ذکرت چيزهاييه که در خواب روحت به اينجا پر مي کشه.