سلام/دوباره حس غزل حس مثنوي دارم
پرم ز قافيه و حال معنوي دارم
دوباره طبع خودم را محک زدم امشب
به ظرف شعر دلم ناخنک زدم امشب
شکسته بال و پري شوق آسمان دارد
درون سينه خود زخم بيکران دارد
همان که قامت صبر از صبوريش خم بود
در اوج قله ماتم شکوه پرچم بود
همان که آينه روشن حقايق بود
همان که همدم هفتاد و دو شقايق بود
همان که از غم هجران شکسته قامت او
هزار خاطره مانده است از اسارت او
هزار خاطره از شهر و کوچه و از شام
هزار خاطره از سنگ و بام و از دشنام
هزار خاطره از ياس هاي سرخ و کبود
هزار خاطره از کودکي که گم شده بود
به چشم خيس من امشب نگاه کن بانو
تمام حس مرا پر ز آه کن بانو
چقدر بغض نشسته به روي حنجرتان
بلا به دور مگر که چه آمده سرتان
التماس دعاي ناب...