گفتــ ے وفادار

بہ اندازه انگشتان يک دست ميداشتــ ے

از در صلح با معاويه در نمي آمدے

چہ زخم ها داشتـــ ه اے

از تيغ دشمنان

طعنہ ياران دست بہ سفره

تا سبوے آبــ ے کہ همسرت

براے رفع عطــــ ــــش

با زهر هلاهل در گلويت جارے ساخت

آنگاه کہ بر دوش ها ميرفتـــ ے

کسي بہ چشم هاے حسين

نگاه کرد يا نہ

اشک هايش را ديد يا نہ

نمي دانم

-----------------------------------------

مظلوميت.ن: مــــ ـــادر...غروباے مدينــ ه دلگيره...

حسن با غصــ ه ے تو مي ميره...

غلاف شمشيرش رو مي بينـــ ه...