بسم رب الحسين
مي گفت: چشم هايم ميان هيئت بسته شد ... ناگاه خيمه ها ديدم که شعله ور شده بودند ونظرم به يک مرد، نه ،نامرد وحشي سوار بر اسب افتاد که داشت به سمت دخترکي حمله مي برد ودخترک در بهت مانده بود ونمي دانست چه کند...
و او سالهاست که شب شام غريبان غرق آن بهت است...