اولن من کلاس اخلاقم کجا بود؟! دومن آدم يهو ک خصلت ب دست نمياره... کم کم ب دست مياره... ي سري کارا باعث ميشه دل ادم نوراني بشه و تمايل ب خدا و آخرت و اينا بيشتر بشه...ي سري کارام بالعکس... مثلن زيارت و دعا و مسجد و افراد خوبه دور و بر ادم باعث ميشه دلش نوراني بشه اما وقتي با افراد کم نور(!) که خيلي توجه ب آخرت ندارن باشه يا جاهايي ک خيلي ياد خدا نميشه بره مطمئنن تاريکيش بيشتر ميشه... مهم تر از همه اينه ک ادم رشته ارتباطشو با خدا قطع نکنه و نا اميد نشه... چون نااميدي باعث ميشه ديگه تلاشي نکنه براي نوراني بودن... بدترين نوعه تاريکيه اين...