به سر سپهر برین را بود هوای پریدن

بدان امید که گردد به خاک کوی تو ملحق

پ.ن: جای همگی سبز! تا جایی که ذهن یاری میکرد یاد دوستان بودم...

پ.ن: این بیت یکی از بیت هایی هست که روی دیوارهای نزدیک ضریح نوشته شده... خیلی دوست دارم اون شعرا رو... بیشتر به خاطر اینکه باید کلی کلنجار بری تا بفهمی چی نوشته! چون مرتب نوشته نشده!

پ.ن: اساسی چسبید نماز عید فطر...

پ.ن: درسته که نشد مث همیشه باشه اما یه فرق اساسی و مهم داشت برام و اونم حضور دوستانی بود که همشون بهتر از خودم بودن! از همین تریبون میگم که خیلی خوشحالم کنارتون بودم! سعادتی بود بس بزرگ! البته اگه باز نگید تو که همش تنها میپری!!:دی

التماس دعای فرج...یا علی...