همیشه حسرت منو میخوردی که میرم مشهد...

همیشه میگفتی ساقی دعا کن منم برم مشهد...

نمیدونم چی کار کردی شب قدر که تو تقدیرت نوشته شد تولد امام رضا(ع) کربلا باشی...!!

باورت میشه خودت؟؟

باورت میشه فردا که به اسمته و زدیش به نام امام جواد(ع) ، کنار خودش باشی و صلوات بخونی برا پدرش...؟

باورت میشه دو روزه که مهمون مولامونی؟

باورت میشه رفتی مسجد سهله؟ مسجد کوفه؟ واااااااااای که چقد دلم برا اونجا تنگه!

باورت میشه که فردا میری سامرا...میری پیش پدر و مادر صاحبمون؟:((

جایی که من تا حالا نرفتم! حالا هی بشین حسرت منو بخور! دیدی حالا؟؟ دیدی؟

ولی من باورم نمیشه آدم انقد راحت بره کربلا...تو چی کار کردی که...؟!

کاش زودتر بهت مسیج میدادم...وقتی دادم که خاموش بودی...:((

کاش یادت باشه که دلم بی طاقت شده...

لحظه ها رو قدم به قدم باهات دارم میام...

زیارتت قبول و گوارای وجود بانوی من!

پ.ن: وقتی دل آواره میشه، قدر سایه ی پرچم عشقتو میدونه...

پ.ن: این روزا محتاج دعام...

پ.ن: کبوترم ولی پی ِ آب و دونه نیومدم...

پ.ن: عکس هم کاظمینه

التماس دعای فرج...یا علی...