وسط دو نماز حس اشک و بنده ی لوس شدنت گل میکنه!

یه کم که لوس میشی... یهو یادت میفته دعا زیر بارون مستجابه...

یهو یادت میفته قبل اذان داشت بارون میومد...

با چادر نماز میری حیاط و میخوره توی ذوقت! چون بارون بند اومده...

سرتو میگیری رو به آسمون و بارون چشمات راه میفته...

دونه دونه گناهات جلو چشمت رژه میرن و ...

دلت میخواد فقط چند قطره بارون ازون بالا برسه بهت...

یه کم که میگذره...

یهو چند قطره بارون از آسمون میخوره به صورتت و ...

با ذوق میری اون یکی نمازتو بخونی و یادت میره رفته بودی یه دعایی زیر بارون کنی و ...

میفهمی که وقتی لوس بشی و ناز کنی، خوب خریداریه!

پ.ن: مولا جان! میلاد پدرت مبارک...

پ.ن: ما که عیدیمونو گرفتیم... اونم از کربلا! اونم از یه سید!

التماس دعای فرج... یا علی...