ماه مبارکِ امسال دعای حج رو حفظ شدم و بعد نمازهایی که می خوندم خوندمش...

رمضانم عجین شده بود با بیت الله...

حالا که لحظات آخر ماه مبارک رو سپری میکنم، حسم شبیه وقتاییه که داشتم وداع می کردم با کعبه...

یه حسِ غم که بیشترش شادی ِ ...

یه حسِ خنک...

یه حسی که...

خداحافظ ماهِ خدا...

خداحافظ سحر با طعمِ ابوحمزه...

خداحافظ قرآن با طعمِ حرم آقا و بی بی...

خداحافظ افطار با طعمِ نجف...

خداحافظ...

پ.ن: خوبیه تلویزیون توی این یه ماه برا من برنامه های دم افطارشون از نجف و تلاوت قرآن از مشهد و قم بود...

پ.ن: دستای شیطون که بسته بود اون بودم... وای به حالم که داره دستاش باز میشه...

التماس دعای فرج... یا علی علیه السلام...