در قرب به گل بکوش شبنم گردی***در سعی صفا و مروه زمزم گردی

ای مجرم مُحرم شده در کنج حرم***مُحرم که شدی بکوش مَحرم گردی

تو که مرا خوانده ای ، تو که زاری مرا نقبی به خانه اجاتت زده ای...

 تو که مرا به درون پذیرفته ای ، به خودت سوگند که تشنه محبتم...

مرا در کنار خویش بنشان و از رحمت خویش جرعه ای به من بنوشان...

تو که مرا به خانه راه داده ای ، به صندوق خانه ببر و از حقایق ناگفته و دُرهای ناسفته گوهری به من بنمایان...

فریاد و دعوتم را جز تو پاسخ گویی نیست ، راهم ده...

پ.ن: بانو گوارای وجودت وصال با حسینت بعد از یک سال و نیم فراق...!

پ.ن: با کسب اجازه از ولی نعمتمون ضامن آهو راهی سرزمین وحی هستم... ان اشاءالله نایب الزیاره دوستان خواهم بود... اگه بدی ای چیزی از این مذنب مستغفر دیدید حلال بفرمایید....

التماس دعا...یا علی...